Σαν σήμερα στις 6 Απριλίου 2006, έφυγε από τη ζωή ο ηθοποιός Στέφανος Στρατηγός, ο οποίος υπήρξε ένας από τους πιο γνωστούς και αγαπητούς ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου και του κινηματογράφου. Λόγω του παρουσιαστικού του τυποποιήθηκε γρήγορα σε ρόλους «σκληρού» και «αδίστακτου» ανθρώπου, αν και, σύμφωνα με την κριτική, τα υποκριτικά του προσόντα προμήνυαν ότι θα μπορούσε να υποστηρίξει πιο ενδιαφέροντες ρόλους στη μεγάλη οθόνη.
Γεννήθηκε το 1923 στην Αθήνα και καταγόταν από θεατρική οικογένεια. Οι γονείς του Βασίλης και Αμαλία ήταν από τους πιο ονομαστούς «μπουλουκτσήδες» του Μεσοπόλεμου, τότε που οι θεατρίνοι γύριζαν όλη την επικράτεια, ακόμη και το πιο μικρό χωριό της Ελλάδας, στήνοντας μια υποτυπώδη σκηνή σ’ ένα καφενείο, για να ανεβάσουν ένα έργο, να ψυχαγωγήσουν τον κόσμο και να βγάλουν το ψωμί τους. Το επάγγελμα του ηθοποιού ακολούθησαν και οι τρεις μικρότερες αδελφές του, Αλέκα (1926-1989), Ρένα (1929-2014) και Στέλλα (1931-2005).
Ο Στέφανος Στρατηγός γεννήθηκε κυριολεκτικά μέσα στο θέατρο και από πολύ μικρός πήρε το βάπτισμα της σκηνής. Αντίθετα από τους γονείς του κι έχοντας μεγάλη θεατρική πείρα ήδη από την εφηβική του ηλικία, επιδίωξε και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του τότε Βασιλικού Θεάτρου.
Μετά την αποφοίτησή του το 1944, εμφανίστηκε σε μεγάλους θιάσους, όπως του Βασίλη Λογοθετίδη, με τον οποίο έπαιξε σε πολλά έργα και στο θέατρο και τον κινηματογράφο, της Έλλης Λαμπέτη και του Δημήτρη Χορν, του Ντίνου Ηλιόπουλου και του Βασίλη Αργυρόπουλου. Δημιούργησε και δικούς του θιάσους, ως θιασάρχης ή συνθιασάρχης με συναδέλφους του, αλλά και με την Γκέλυ Μαυροπούλου, με την οποία υπήρξαν ζευγάρι στη σκηνή και τη ζωή. Μετά το διαζύγιό τους, παντρεύτηκε την ηθοποιό Μαρία Πανταζή.
Η θεατρική του πορεία συνεχίστηκε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80, συνεργαζόμενος με μεγάλους ηθοποιούς όπως τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, τον Νίκο Ξανθόπουλο και τον Θανάση Βέγγο, που περιόδευσαν μαζί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ο Στέφανος Στρατηγός, εκτός από το θέατρο, όπου έπαιξε ένα μεγάλο και πολυποίκιλο ρεπερτόριο, από ελληνικό έργο έως κλασικό, έλαβε μέρος και σε πάρα πολλές ταινίες. Η πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο ήταν το 1948 στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Οι Γερμανοί Ξανάρχονται», πλάι στον Βασίλη Λοξοθετίδη. Από την πληθωρική φιλμογραφία του ξεχωρίζουν οι ρόλοι του στις ταινίες «Το κορίτσι της ταβέρνας» (1952), «Σάντα Τσικίτα» (1953), «Μαγική Πόλη» (1954) και «Δράκος» (1956) του Νίκου Κούνδουρου, «Το Κορίτσι με τα Μαύρα» σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη, «Η Θεία από το Σικάγο» (1957), «Δελησταύρου και Υιός» (1957), «Έγκλημα στο Κολωνάκι» (1960), «Ο Ατσίδας» (1962), «Το κάθαρμα» (1963), «Παπαφλέσσας» (1971) και «Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο» του Νίκου Τζήμα. Στις αρχές του ’60 ασχολήθηκε και με τη σκηνοθεσία, με πιο ενδιαφέρουσα την κωμωδία «Εταιρεία Θαυμάτων» (1962).
Στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 αποσύρθηκε από το καλλιτεχνικό στερέωμα. Οι τελευταίες του δουλειές ήταν οι συμμετοχές του στην ταινία του Θανάση Σκρουμπέλου «Ο Τζώνυς Κελν κυρία μου» (1991) και στην κοινωνική σειρά του Μάριου Ρετσίλα «Ανατολικός Άνεμος», που προβλήθηκε το 1992 από τον ΑΝΤ1.
Ο Στέφανος Στρατηγός άφησε την τελευταία του πνοή στις 6 Απριλίου 2006, στο νοσοκομείο «Ερυθρός Σταυρός». Σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν, ο θάνατός του επήλθε από λοίμωξη του αναπνευστικού.
